Sorry dat het wat stiller is en het de komende tijd waarschijnlijk wat stiller zal zijn. Momenteel ben ik wat fases aan het belopen rondom het afscheid van het TRTC. Dan kun je bijvoorbeeld denken aan: “vermijden (het is er niet)”, “ontkennen (Nee hoor het gebeurt niet)”, “blinde paniek, oké het gebeurt toch, wat nu?”, “PRIMA Laat het maar op me afkomen, ik zie wel wat er gaat gebeuren = onvoorbereid zijn / niet over afscheid na durven denken en wat er hierna gebeurt” enzovoort, enzovoort. Het niet weten wat je wilt maakt trouwens ook angstig en radeloos. Het verlamd me. Hoe maak je in vredesnaam keuzes als je zo verdeeld bent? Teveel keuzes, niet weten welke keuze je moet maken, dan maar geen keuze maken. Oh ik vergeet optie “Laat maar, ik ben al te laat.” Gevoel dat er geen tijd meer is, ook voor TRTC om nog dingen te regelen. Het gevoel: “ik doe het allemaal wel weer alleen”.
Widget not in any sidebars
(Voor je reactie verschijnt moet deze eerst handmatig goedgekeurd worden)