Soms tijdens een groepsgesprek of bij een gewoon gesprek bijvoorbeeld tijdens uiteten vind ik het lastig om een inbreng te geven. Het voelt als mensen onbeleefd afkappen wanneer ik iets wil zeggen en onzeker zijn met wat je dan wilt gaan zeggen. “Alles wat je zegt is toch niet goed.” Hmmm.. Dan houd ik het maar voor mezelf.

Mensen (met bijv. DIS) herkennen misschien ook wel dat er soms niet gesproken mag worden. Je wilt heel graag meedoen aan een gesprek maar van binnen mag het niet. Iemand die zegt dat je te dom bent of dat het niet veilig is om te mogen spreken, dus is er een spreekverbod. Of dat er van binnen wordt weggemaakt, het bekende “blanco” effect wat ik vaker heb uitgebeeld in mijn strips. Het wordt dan leeg van binnen; wat je wilde zeggen is weg, alle gedachten, alle gevoelens, pijn, alles is weg. Ook wel soms een verdovend gevoel.