Afscheidsstrip [6/6] afscheid nemen. Daar komen ook (moeilijke) emoties om het hoekje kijken. Deze proberen toe te laten kan eng zijn. Bang voor heftige emoties, bang in gevoelens te blijven hangen, je te schamen voor emoties, het eng vinden om je kwetsbaar op te stellen, etc. Zelf was ik ook bang om juist geen emoties te hebben (ofja het toe te kunnen laten en het te kunnen uiten) voor het afscheid (je móét huilen!) en legde mezelf zo’n druk op. (Jaja heb veel tijd besteed aan het uitdenken en piekeren over afscheid nemen haha) Soms kun je bij spannende dingen ook plots niets voelen. Niet meer in contact staan met je lichaam en gevoel. Alles is dan zo’n beetje stil van binnen. Misschien komt dat voor een ander over alsof je aan het dagdromen bent, niet oplet of niet bent geïnteresseerd, maar dat is niet zo. Tegenwoordig lukt het me steeds beter om op zulk soort momenten te zeggen wat er is om misverstanden te voorkomen. Dat ik alles wel hoor, maar het later (thuis) pas allemaal binnenkomt.
Maar weet je, het is oké. Je hoeft je niet groot te houden voor de ander waar je afscheid van gaat nemen. Het is oké!
Widget not in any sidebars
(Voor je reactie verschijnt moet deze eerst handmatig goedgekeurd worden)