Fibromyalgie… Vaak wordt de diagnose mede gesteld op basis van uitsluitsel. Bij mij werd er al snel gekeken naar het traumatisch verleden en zo werd er fibromyalgie geconcludeerd. Mijn reumatoloog stond niet te wachten op eigen inbreng, ik mocht alleen zijn vragen beantwoorden met ja of nee. Dat was jammer (en achteraf frustrerend), want daardoor waren sommige noodzakelijke dingen eigenlijk nooit benoemd. Eigenlijk heb ik nooit zo achter de diagnose gestaan en daardoor voelt het extra frustrerend.

Want als de buitenwereld Fibromyalgie maar moeilijk erkent, kan ik het zelf soms ook maar nauwelijks accepteren en schaam ik me er zelfs een beetje voor… (“Komt die zeur weer” ~dus ik zeg maar niks) Weinig mensen weten dat ik zoveel pijn heb. Het voelt zwak.