Opgeruimd staat netjes. Alle medicatie de deur uit. Ben het helemaal zat.
Ik was eigenlijk opnieuw in opbouw van een antidepressiva (Na de zoveelste antidepressiva weer terug naar het oude vertrouwde) maar medicatie is nogal een strijd van binnen. (wil niet, wil wel, durf niet, moet toch, mag niet, is nodig, toch doen, toch niet)
Intern conflict met medicatie en communicatie misloop dingetje met psychiater zorgde ervoor dat ik nu helemaal niks meer heb haha.
Ik raakte in paniek. Hoe gaan we dit nu weer overbruggen? Weet je wat? Ik ben er wel klaar mee om afhankelijk te zijn van die rotzooi. Van de psychiater. Dan maar helemaal niks. En dan zeg ik: écht helemaal niks. Ook al die andere zooi niet. Weg jullie! Mijn huis uit! Hopelijk gaat dit lukken 😉 Want de depressie, angsten en nachtmerries zijn niet mals.
Widget not in any sidebars
hoi lieve schat,
wat goed dat je dit zo van je afgetekend hebthou vol je kan t, in jou zit n sterkte hard knokkende Sandra